“Onze is planeet als een levend organisme, dat altijd naar homeostase zoekt; een dynamisch evenwicht. Als er ergens te veel van is, dan duiken er altijd organismen op die dat stofje, die bacterie, dat insect, of wat het ook is, in toom gaan houden. Hoe groter de diversiteit, hoe groter de kans dat dat gebeurt.”
Structuur is de belangrijkste eigenschap van de bodem, omdat die ervoor zorgt dat er voldoende lucht en water de bodem kan binnendringen. Planten, bomen en het bodemleven hebben constant water en lucht nodig om gezond te kunnen groeien. Als de structuur niet goed is, worden planten en bomen ziek en komen er zwakteparasieten, slakken en plantenetende insecten de zwakke planten opruimen zodat er ruimte komt voor gezondere exemplaren.
Diep vanbinnen weten we het best: als je ziek wordt, zijn er altijd onderliggende oorzaken. We worden heel bang gemaakt voor ziekteverwekkers, maar het is een illusie dat we ze kunnen vermijden. In de bodem is het niet anders.
De laatste jaren valt het erg op: we hebben steeds meer en langere periodes van droogte. Tegelijkertijd vallen er steeds meer zware buien, buien van soms wel 100 millimeter per dag. Deze kunnen door een uitgedroogde bodem niet meer verwerkt worden, waardoor het water bovengronds gaat afstromen. Dit leidt tot erosie: het verdwijnen van bodemdeeltjes.
Mycorrhizale schimmels vormen, al sinds de algen het land begonnen te koloniseren, een symbiose met vrijwel alle landplanten. Tegenwoordig gaat 80 tot 95% van alle planten, struiken en bomen een symbiose aan. Deze heilzame samenwerking is niets nieuws onder de zon, toch verdient hij meer aandacht.
